Op uitnodiging van Running Center Leeuwarden met een bus vol op zondagmorgen vroeg de 25ste maart naar de Zandvoort Run. De stemming zit er goed in onderweg. Natuurlijk hoor je hier en daar wat geweeklaag over het gebrek aan conditie, over allerlei pijntjes, over blessure(s), over de slechte en korte nachtrust. Het hoort er kennelijk bij. Iedereen heeft wel een reden om zich voor een eventueel wat tegenvallende prestatie in te dekken. Niets menselijks is een hardloper vreemd. Maar als alle pijntjes en de overige excuses zijn uitgewisseld dan zijn er louter vrolijke en zorgeloze gesprekken.
"We nemen broodjes en koffie mee........”
De geheel verzorgde reis verloopt in allerbeste stemming. Het ontbreekt ons aan niets; een vriendelijk welkomst woord, een cadeau in de vorm van een prachtig opvallend oranje shirt, een kop koffie of thee met een gevulde koek . En alsof dat nog niet genoeg is ook nog een VIP-behandeling/onderkomen vlakbij de startplek. Dat overkomt ons lang niet altijd.
 |
| Met de bus naar Zandvoort |
De korte broek kan wel aan. Als de commotie voorbij is over het oogverblindend wit van de melkfles benen en als derhalve iedereen zijn/haar zonnebril heeft opgezet gaan we ons onder leiding van Arjen nog even opwarmen. Gelukkig blijven de oefeningen die de nadruk leggen op de coördinatie deze keer voornamelijk achterwege.
Over de “wedstrijd” zelf kunnen we eigenlijk kort zijn. De professionals maken onderling wel uit wie zich de winnaar mag noemen. Dat gevecht zal zich ver voor het amateurveld afspelen. Wij, in het peloton van de recreatielopers, gaan vooral een wedstrijd aan met ons zelf en de klok. Daarbij houden we natuurlijk onze “vrienden” van de loopgroepen uit Berlikum, Stiens en Sneek goed in de gaten. Want niets is zo plezierig om in de “nazit” de balans op te maken en vast te stellen dat je er velen achter je hebt gelaten! Bijkomend voordeel is dat de oranje shirts er zo helder uitspringen dat het eenvoudig is iedere concurrent goed in de gaten te houden. Het nadeel is dat je tijdens de “wedstrijd” al snel in de gaten hebt dat je verslagen zult worden door.........We begeven ons nog eensgezind als groep naar de start. Maar eenmaal in het startvak is de groep de groep niet meer. De strijd is blijkbaar al begonnen.
“Als je van de duinen glijdt......“
Als je het startschot hoort dan schuifel je langzaam maar zeker naar de startlijn. De tijd loopt, maar daarover geen zorgen. De chip, gehecht aan je startnummer, registreert feilloos het juiste moment van passeren. Het racecircuit biedt volop gelegenheid, omdat er genoeg ruimte is, je eigen tempo op te zoeken. De opzwepende beatmuziek is oorverdovend hard. Het weer werkt mee; de zon schijnt volop en een zwak windje uit noordelijke richting zorgt af en toe voor de nodige afkoeling. Na het verlaten van het circuit heb je nog even tijd om je geestelijk voor te bereiden op het strand. Vorig jaar was het geen onverdeeld genoegen. Terugtrekkend hoog water zorgde voor een smal en nat strand, waarop het zwaar, zeer zwaar lopen was. Menigeen vond daar toen zijn Waterloo, dat is verleden tijd. Even later ga je al naar beneden het strand op. De benen kunnen het bijna niet bijhouden. Een paar zijn er gevallen; zij krabbelen moeizaam overeind. Op het strand is het ieder voor zich, nog meer dan op de weg en dat over een lengte van 3 kilometer. Loslopende honden met hun bazen, toeschouwers, kinderen spelend met een bal, volwassenen die genieten van een voorjaarszonnetje en ook nog hardlopers die niets ontziend, de blik op oneindig, soms steunend, kreunend en hijgend hun weg proberen te vinden. Maar het is vandaag niet zo zwaar, het is laag water, het strand is breed en het zand biedt overwegend voldoende steun om het tempo erin te houden. De oranje loopshirts van Running Center Leeuwarden vallen geweldig op in het lange lint van lopers. De strandopgang naar boven valt niet tegen. Voor velen is het twee passen omhoog en een pas naar beneden glijden, maar dat mag de pret niet drukken. Zwaar hijgend komen de meesten boven. Vervolgens worstelt iedereen moeizaam voort op het vals plat. Gelukkig is dat na een vijftigtal meters ook weer voorbij en kan het herstel beginnen. De route door het dorp werkt mee aan dat herstel. Bemoedigend handgeklap van toeschouwers, een enkele aanmoediging, de muziek, dat allemaal doet wonderen. Er zijn er ook die niet de indruk maken dat ze als toeschouwer hier aanwezig zijn. Ze zijn er voor zich zelf, voor de muziek, voor de gezelligheid en voor een goed glas van het een of ander. Dan naderen we langzaam maar zeker het einde van deze 12 kilometer. Met het finishdoek in zicht worden de laatste krachten aangesproken om er nog een kleine versnelling uit te persen. En dan is het voorbij. De snelste van de recreatieloop heeft de 12 km in 41.41 minuten afgelegd en de langzaamste deed er 1.46.51 over. Wij, in onze oranje loopshirts van Running Center Leeuwarden, wij hebben een tijd neergezet die daar ergens tussen in ligt. Iedereen kijkt dan ook tevreden terug op een geweldige dag daar in Zandvoort.
 |
| Trienke vlak voor de finish |
Nazit
Iedereen is binnen. Een enkeling loopt nog even uit. Maar dan is het tijd voor een terugblik. Pieter is deze keer Frank de baas. Hij heeft zijn doel bereikt en overweegt nu serieus te stoppen met hardlopen. Arjen heeft een rolstoel nodig; hij heeft het zwaar gehad, het soepele bewegen is er even niet meer. Erik liep een p.r. 45.45. Daar kan niemand van ons ook maar in de buurt komen. Janet (loopgroep Berlikum) heeft het advies van Arjen opgevolgd en heeft Frank in de gaten gehouden om in een regelmatig tempo het parcours af te leggen. Ysbrand was snel en toonde zich uiterst tevreden over de eigen tijd. Sytze merkte op dat hij het weleens gemakkelijker heeft gehad. Durk had, zoals zo vaak, genoten en toonde zich tevreden. Karin heeft weer op de kostbare spullen gepast en voor een vrolijke noot gezorgd. Het wedstrijdteam van Running Center Leeuwarden heeft voor de vierde keer op rij de eerste prijs gewonnen. Arjen en vooral Erik hebben daar een belangrijke bijdrage in gehad. Van de vrienden van de andere loopgroepen hebben we niets anders dan lof gehoord over “we gaan naar zandvoort.........” Het was een mooie dag!
Meeloper
Zandvoort Circuit Run, zondag 25 maart, 12 kilometer:
Arjen Visserman 52:07 Eric Hogerhuis 55:03 Janet Osinga 1.01:31
Henk Braaksma 1.02:22 Trienke Zijlstra 1.03:59 Aart de Zeeuw 1.04:06
Foto's Ingrid, Hero, Janke en Eddie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten